گلوكواستات بدن ما شناسایی شد

6 مارس 2018 - بر اساس یک مطالعه ی جدید که توسط محققان موسسه کارولینسکا در سوئد و دانشکده پزشکی میامی میلر انجام گردید، جزایر پانکراس مسئولیت کلی حفظ سطح قند خون طبیعی را در بدن ما بعهده دارند. یافته های این تحقیق که در مجله علمی Cell Metabolismمنتشر شده است، پیامدهای مهمی برای برخی از درمانهای دیابت در پی دارد.
غلظت قند خون به شدت در موجودات زنده تنظیم می شود. نوسانات قند خون یا به عبارت دیگرسطوح بسیار پایین (هیپوگلایسمی) یا بیش از حد بالای قند خون (هایپرگلایسمی)، تهدیدی جدی برای سلامتی ما محسوب می شوند. بطوریکه افزایش قند خون به دیابت می انجامد. سطح گلایسمی هدف در بین گونه های مختلف جانوری متفاوت است، به این معنی که غلظت گلوکز طبیعی در موش ها می تواند برای انسان بعنوان قند خون در محدوده ی دیابت در نظر گرفته شود.
اینکه دقیقا کنترل هوموستازی گلوکز در بدن چگونه انجام می شود، هنوز بخوبی مشخص نشده است، اما مطالعات نشان داده اند که چندین اندام مختلف مانند کبد، هیپوتالاموس در مغز و بخش آزاد کننده ی هورمون پانکراس به نام جزایر لوزالمعده یا جزایر لانگرهانس در هموستازی گلوکز نقش دارند. با این حال، تعامل بین این اندام ها پیچیده است و هر یک از آنها نقطه ی تنظیمی گلوکز(glucose set point)خود را دارند.
نویسنده ی اول این مقاله دکتر Rayner Rodriguez-Diaz، محقق دانشگاه میامی میلر و موسسه ی کارولینسکا در سوئد می گوید: ما می خواستیم بدانیم که آیا یک ارگان یا یک مکانیسم اصلی و پیشرو برای حفظ سطح قند خون طبیعی در محدوده ی باریک مشخصی در انواع مختلف حیوانات وجود دارد؟ فرض ما این بود که نقطه ی تنظیم گلایسمی ناشی از جزایر پانکراس است که به عنوان یک ارگان کار می کند، جایی که خروجی هورمونی توسط ویژگی ها و مکانیسمهای داخلی این بافت، اداره می شود.
برای آزمایش این فرضیه، محققان جزایر پانکراس را از گونه های مختلف، از جمله انسان، به موش های دیابتی و غیر دیابتی پیوند زدند.سپس سطح قند خون و میزان تحمل گلوکز را در موش های دریافت کننده اندازه گیری نمودند.
پرفسور Per-Olof Berggren مدیر این تحقیقات از مرکز تحقیقات دیابت و اندوکرینولوژی رولف لوفت در گروه پزشکی مولکولی و جراحی موسسه ی کارولینسکا، گفت:  ما دریافتیم که جزایرپیوند شده،سطوح گلایسمی گونه ی اهدا کننده را انتقال می دهند، بعبارت دیگر مقدار قند خون دریافت کننده را بر اساس هدف گلایسمیک اهدا کننده تنظیم می کنند. این نشان می دهد که جزایر پانکراس مسئولیت کلی حفظ سطح قند خون طبیعی را بعهده دارند و " گلوکواستات" بدن ما محسوب می شوند.

یک یافته ی جالب توجه، این بود که در انسان ها بر خلاف جوندگان، سلول های ترشح کننده ی هورمون گلوکاگون در جزایر پانکراس، اهمیتی حیاتی برای تنظیم سلول های تولید کننده ی انسولین و در نتیجه تنظیم قند خون دارند.
دکترAlejandro Caicedo، محقق دانشکده پزشکی دانشگاه میامی میلر می گوید: این به این معنا است در هنگام تحقیق برای درک عملکرد این میکروارگان پیچیده که تنظیم کننده ی هوموستاز گلوکز در شرایط عادی است و اینکه چرا در دیابت این میکروارگان کارایی خود را از دست می دهد، باید از جزایر پانکراس انسانی استفاده کنیم. یافته های ما پیامدهای مهمی برای پیوند و رویکردهای ترمیم بافت در درمان دیابت دارد، زیرا بازگرداندن غلظت قند خون به مقدار طبیعی ممکن است نیاز به چیزی بیش از جایگزینی سلول های تولید کننده انسولین به تنهایی، داشته باشد.
به گفته ی محققان، به منظور درمان دیابت با کمک فن آوری سلول های بنیادی در آینده، لازم است که تمام سلول های موجود در جزایر پانکراس را تولید و سپس جزایر مصنوعی را برای پیوند آماده کنیم.
پروفسور Berggren می گوید: علاوه بر این، استراتژی های درمانی با استفاده از آنتاگونیست های گیرنده ی گلوکاگون به عنوان عوامل هیپوگلایسمیک(پایین آورنده ی قند خون) باید دوباره مورد ارزیابی قرار گیرند، زیرا آنها به طور مستقیم توانایی جزایر پانکراس را بعنوان گلوکواستات تحت تاثیر قرار می دهند.

منبع و سایت خبر:

Cell Metabolism, 2018 DOI: 10.1016/j.cmet.2018.01.015

www.sciencedaily.com/releases/2018/03/180306131804.htm